در سراسر تاریخ، ارزش های طراحی همیشه زیربنای سبک خاصی از معماری بوده اند. تمایزدهی بین معماران و منتقدان معماری توسط مردم فرق دارد. در حقیقت، سبکی که توسط جامعه مدنی به خوبی درک شده است توسط دانشگاهیان معماری آسیب شناختی تلقی می‌شود. این مقاله ارزش ها و ادراک معماری معاصر توسط معماران و جامعه مدنی را بررسی می کند. با استفاده از روش کیفی، پروژه توسط هرکدام از معماران معاصر پیش رو- رنزو پیانو، نورمن فاستر و رم کولهاس- تحلیل شد. طرح های منتخب، که همگی کمتر از یک دهه قبل به صورت کارمزدی انجام شده اند، در بازه مکانیِ مالت تا لبنان تا هند قرار دارند. این تحقیق نتیجه گیری می کند که ارزش های طراحی و ادراک معماری مطابق تفسیر اعضاء حرفه معماری با ادراک عامه تطابق ندارد. تاکید معماران بر زیبایی شناسی است در حالی که افراد غیرمعمار به وجه سودمند طرح می پردازند. علاوه بر این، معماران از زبانِ استفاده شده توسط عامه استفاده نمی کنند. ارزیابی عامه مبتنی بر واقعیت وجودیِ تجربه شده توسط آنها است. ادراک جامعه مدنی اهمیت دارد؛ این موضوع در کانون ارزش های طراحی معماری است.

---

Abstract

Throughout history, design values have always underlined a given architectural style. The manner architects and architectural critics distinguish between them varies from that of the public. In fact a style well perceived by civil society was read as pathological by architectural academia. This paper examines the values and perceptions of contemporary architecture by architects and civil society. Through qualitative methodology, a project by each of the following leading contemporary architects – Renzo Piano, Norman Foster and Rem Koolhaas – was analyzed. The selected designs, all commissioned not more than a decade ago, vary in locations from Malta to Lebanon to India. The study concludes that design values and perceptions of architecture as read by members of the architectural profession do not tally with those of the public. The emphasis by architects is on the aesthetic whilst non-architects focus on the utilitarian dimension. Furthermore, the rhetorical language which architects use is not read as such by the public. The assessment of the public is based on the existential reality which they experience. The perception of civil society matters; it is at the core of architectural design values.

---