دانلود ترجمه مقاله نانوکامپوزیت های پلیمری جدید شامل سیلیکای کاربردی – اسپرینگر ۲۰۱۹:در این پژوهش، رزین های نانوکامپوزیتی پلیمری حاوی مقادیر مختلف نانوذرات سیلیکای اصلاح شده با ۱H-1,2,4-تری آزول مورد بررسی قرار گرفت. سیلیکای عامل دار تولید شد و سپس به طور همگن در ماتریس رزین پلیمری توزیع شد (همانطور که آنالیز SEM ثابت کرد). نتایج آنالیز توزین حرارتی (TGA) پایداری حرارتی مناسب نانوکامپوزیت ها تا حداقل دمای ۱۰۰ درجه سانتیگراد را نشان داد.

مقاله انگلیسی+ترجمه فارسی

فهرست مطالب

چکیده
۱- مقدمه
۲- بخش تجربی
۲-۱- مواد
۲-۲- آماده سازی نمونه
۳- مشخصه یابی
۴- نتایج و بحث
۴-۱- FT-IR
۴-۲- مورفولوژی کامپوزیت های شکسته شده
۴-۳- آنالیز توزین حرارتی
۴-۴- جذب و انحلال پذیری الکترولیت های کامپوزیت
۴-۵- آنالیز مکانیکی
۴-۶- تست سمیت سلولی
۵- نتیجه گیری
منابع

چکیده

در این پژوهش، سنتز رزین های پلیمری نانوکامپوزیتی جدید حاوی گروه های عاملی تری آزول تحقق یافت. نانوذرات سیلیکا با استفاده از روش سل-ژل موسوم به فرآیند استوبر تولید شدند. سپس سطح ذرات با H1-1,2,4-تری آزول اصلاح شد تا نانوذرات سیلکای عامل دار تشکیل گردد. با قرار دادن نانوذرات عامل دار در کسر وزنی های مختلف Bis-GMA/TEGDMA ، نانوکامپوزیت های دندانی تولید شد. سیستم آغازگر شامل CQ/EDMAB با نسبت درصد وزنی ۴/۰ : ۱/۰ بود؛ سپس فتوپلیمریزاسیون توسط نور LED با طول موج ۵۰۰-۴۵۰ نانومتر و دانسیته توان mW/cm2 1000 انجام شد. از آنالیز FT-IR برای تایید ساختارهای نهایی نانوذرات عامل دار و همچنین نانوکامپوزیت ها استفاده شد. مورفولوژی سطح مواد توسط SEM و خواص حرارتی آن ها به وسیله TGA مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. به منظور ارزیابی زیست پذیری سلولی و خواص مکانیکی مواد به ترتیب از تست سمیت سلولی و آزمون مکانیکی استفاده شد. آزمون های جذب و انحلال پذیری روی فرمولاسیون های مختلف انجام شد تا مقادیر متوسط جذب و انحلال پذیری مواد به دست آید. نتایج تست ها حاکی از آن بود که ترکیب رزین های نانوکامپوزیتی تاثیر قابل ملاحظه ای روی خواص آن ها دارد.

Abstract

In the present work, the synthesis of novel nanocomposite polymer resins with silica bearing triazole functional groups was realized. Silica nanoparticles were produced by sol-gel method known as stöber process. Then the surface was modified with 1H-1,2,4- triazole to form functional silica nanoparticles. Dental nanocomposites were produced by insertion of functional nanoparticles into the Bis-GMA/TEGDMA different weight fractions. The initiator system was CQ/EDMAB:0.1:0.4 wt%, and then photopolymerization was carried out by means of LED light having wavelength of 450 nm–۵۰۰ nm and power density of 1000 mW/cm2 . FT-IR used to confirm the final structures of the functional nanoparticles as well as nanocomposites. The surface morphology of the materials was analyzed by SEM and thermal properties were studied by TGA. Cytotoxicity test and mechanical test were carried out to evaluate cell viability and mechanical properties of the materials, respectively. Sorption and solubility were conducted on the different formulations to obtain the mean sorption and solubility values of the materials. The test results demonstrated that the composition of the nanocomposite resins significantly changed their properties compared to control samples

نمونه ترجمه مقاله:دانلود ترجمه مقاله نانوکامپوزیت های پلیمری جدید شامل سیلیکای کاربردی – اسپرینگر ۲۰۱۹

در درمان های دندانی، رزین های کامپوزیتی پلیمری مواد نویدبخشی هستند که چندین دهه است مورد استفاده قرار گرفته اند [1-2]. تمایل به حل معایب عملکرد بلندمدت این نوع مواد در صنعت رو به افزایش است [3]. مشکلات مربوط به رزین های دندانی پیشین شامل مقاومت به سایش ضعیف، انقباض حجمی در طی پلیمریزاسیون، شکست ترمیمی ناشی از استحکام مکانیکی ناکافی و همچنین مسائل پایداری است [4]. انقباض منجر به ریزنشت لبه ای[1]، وقوع پوسیدگی های دندانی ثانویه و احتمال زیاد تغییر رنگ می شود [5]. این مشکلات، طول عمر ترمیم دندانی کامپوزیتی را بشدت تحت تاثیر قرار می دهد.

به منظور بهبود عملکرد بالینی رزین های کامپوزیتی دندانی، تلاش های مختلفی در راستای توسعه آن ها از نظر حجم فیلر و ماتریس پلیمری صورت گرفته است [6]. تعیین حجم فیلر براساس اندازه ذرات، سیلان، بارگذاری [7] و تشکیل ذرات جدید است [8 ,9]. اندازه ذرات و حجم فیلر می تواند خواص فیزیکی کامپوزیت های دندانی را بشدت تحت تاثیر قرار دهد [7]. با اینحال، بررسی ماتریس پلیمری عمدتا بری تشکیل منومرهای جدید متمرکز می شود [12-10]. با افزایش کسر حجمی فیلر، انقباض ناشی از پلیمریزاسیون کاهش می یابد درحالیکه سختی، استحکام فشاری، مدول الاستیک و استحکام خمشی افزایش خواهد یافت [7].

اصلاح فیلر که شامل بهینه سازی مقدار فیلر [13]، محتویات [14] و توسعه فیلرهای هیبریدی می باشد به عنوان رویکردهای موثر جایگزین برای افزایش عملکرد رزین های کامپوزیتی پایه-پلیمر شناخته شده است. علاوه بر این، رشد کاربردهای فناوری نانو نشان داده است که جاسازی نانومواد در فیلرها منجر به مزایایی مانند بهبود خواص مکانیکی، کاهش انقباض پلیمریزاسیون و نرخ سایش می شود [18-16]. در حال حاضر، اکثر کامپوزیت های پایه-رزین حاوی نانوذرات غیرآلی جهت بهبود عملکرد هستند [19]. نانوذرات دارای سطح ویژه بالایی بوده و غنی از گروه های عاملی سطحی می باشند؛ به همین دلیل سبب بهبود می شوند [20]. اگرچه نانوذرات مزایای قابل توجهی دارند اما برای رسیدن به ترمیم های بلندمدت رضایتبخش جهت درمان های بالینی به پیشرفت های بیشتری نیاز است [21,22]. آزول همچنان به عنوان قابل اطمینان ترین ساختار برای تولید عوامل آنتی میکروبی موثر در نظر گرفته می شود. گزارش شده است که این ماده فعالیت آنتی باکتریال قابل توجهی روی گونه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین[2] دارد. با اینحال آزول ها همچنان از نظر طیف، توان، ایمنی و خواص دارویی دارای ضعف هستند. برای تغییر ساختارهای داروهای آزول موثر موجود جهت افزایش توان آنتی میکروبی و گزینش پذیری[3] آن ها تلاش هایی صورت گرفته است [23]. تولید کامپوزیت های دندانی با فیلرهای نانوذرات

[1] marginal leakage

[2] methicilin-resistant strains of staphylococcus aureaus

[3] Selectivity