Abstract

This paper focuses on the comparison of seismic design provisions in Bangladesh (BNBC-1993), India (IS-1893), and the U.S. (ASCE 7-10) in relation to analysis, design, and seismic performance of reinforced concrete buildings on the basis of the type of allowable analysis procedures, zoning system, site classification, fundamental vibration period of the structure, response reduction factor, importance factor, minimum design lateral force, allowable story drifts, and design response spectra. Three geometrically similar commercial reinforced concrete buildings in high seismic regions of Bangladesh, India, and U.S.

were designed and detailed per the respective codes. Three-dimensional nonlinear dynamic analyses of the designed structures were conducted. Each structure was subjected to a pair of orthogonally applied artificial ground motions compatible with the design response spectrum for each building code. The structural performance of each building was compared in terms of roof displacements, inter-story drifts, loadcarrying capacity of beams and columns, and overall energy dissipation characteristics.

The comparisons allowed an in-depth evaluation of the differences in the seismic performance of buildings designed according to ASCE 7-10, BNBC-1993, and IS-1893 codes. The Indian code performed better when subjected to the ground motion that is intended to represent the Indian design response spectrum.

نمونه ترجمه مقاله:

1. معرفی:

زلزله های بزرگی ، در بنگلادش، هندوستان، و ایالات متحده ثبت شده است. در بنگلادش هفت زمین لرزه بزرگ با شدت بیش از 7.0 در طول دو صد و پنجاه سال گذشته، شامل: زلزله بنگالادش در سال  1885 و زلزله سمیرونگول در سال 1918، مشاهده شده است. زمین لرزه با بزرگی ( Bhuj (M 7.7در سال 2001 در هند منجر به از دست دادن تقریبا 20،000 نفر و آسیب جدی به 339،000 خانه شد. زمین لرزه های Loma Prieta و Northridge در سال 1994 منجر به از دست دادن 120 نفر و آسیب عمده به ساختمان ها و زیرساخت ها شد. وضعیت ساختمان های خیلی بد و بیش از جمعیت در بنگلادش و هند وضعیت سختی داشتند. برای به حداقل رساندن آسیب و از دست دادن جان افراد، آیین های طراحی لرزه ای توسعه یافته اند.

 آیین نامه های  طراحی در ایالات متحده، هر3الی 5 سال یک بار مورد تصحیح و به روز می شوند تا پیشرفت در مهندسی زلزله در پی بگیرد و نتایج  تحقیق انجام شده  را با زمان مرتبط کند که همه ی این کار ها  در انجمن مهندسان عمران آمریکا،  ASCE 7-10 منتشر شده است[2]. آیین نامه های لرزه ای هند (IS-1893)، که برای اولین بار در سال 1962 منتشر شده بود، در 50 سال اخیر فقط پنج بار تصحیحات انجام شد ؛ در سال 2002 پس از زلزله ویرانگر  Bhuj جدیدترین تحصیحات صورت گرفت. آیین نامه ملی ساختمان بنگلادش (BNBC) که در سال 1993 توسعه یافت، در سال 2006 هیچ تصحیحاتی در آیین نامه صورت نگرفت ]3[. طبق یافته های  Bari و [4] Das ، مقادیر حداقل برش پایه طراحی در BNBC 1993 با ASCE 7-10 و IS-1893 مقایسه شد. در برخی از مطالعات محدودیت های آیین نامه ها را از لحاظ حفاظت از خطر لرزه، بررسی کردند. قاب ساختمان های بتنی مسلح شده در زلزله Bhuj به شدت آسیب دیدند و اکثرا آن ها به طور کامل بر اساس گزارش شناسایی زمین لرزه طرج ایمنی  تهیه شده ([13]) از بین رفتند. براساس مشاهدات و تجربه های  که از زلزله Bhuj بدست آورده  شده است، بیشتر نقاط ضعف در ویرایش 1984 IS-1893 در ویرایش 2002 آیین نامه برطرف شده است. به طور کلی انتظار می رود که ساختمان هایی که براساس شرایط لرزه ای ایالات متحده طراحی شده اند، عملکرد بهتری داشتند.

اگر چه سه آیین نامه های طراحی مشترکاتی در آیین نامه دارند، در هیچ کدام واضح نیست که آیا یک ساختمان با توجه به آیین نامه های ASCE 7-10، BNBC-1993 و IS-1893 طراحی شده ، زمانی که ساختمان در معرض حرکت سطحی زمین قرار گرفته است طیف پاسخی قابل مقایسه با یک مورد استفاده در طراحی ارائه می دهد یانه . برای مثال، آیا محدودیت دریفت اعمال شده است؟ آیا روش مدرنی در طراحی شاه تیر قوی به دست می آید؟ در این تحقیق گزارش شده، با مقایسه عملکرد لرزه ای ساختمان های بتنی طراحی شده با توجه به آیین نامه های بنگلادش، هند و ایالات متحده ، به سوالات پاسخ داده شده است.