دانلود ترجمه مقاله اعزام آمبولانس در زمان واقعی – اینفورم ۲۰۱۸:در این مطالعه، یک مساله اعزام و جابجایی بلادرنگ آمبولانس را به عنوان یک برنامه پویای تصادفی فرمولبندی کرده و آن را از طریق برنامه‌نویسی پویای تقریبی حل کردیم. تحقیقات در زمینه مدیریت بلادرنگ آمبولانس را که تنها استقرار مجدد آمبولانس را در نظر می‌گیرند در دو بُعد توسعه دادیم. ابتدا یک استراتژی کلی اعزام را در نظر گرفتیم که در آن، تصمیم گیرنده می‌تواند علاوه‌بر داشتن گزینه عدم اعزام فوری آمبولانس، و به جای آن، انتظار برای آمبولانسی که ممکن است به زودی قابل دسترس شود، هر آمبولانس قابل دسترسی را به یک تماس دریافتی اعزام نماید

مقاله انگلیسی+ترجمه فارسی

فهرست مطالب

چکیده
۱- پیشگفتار
۱-۱- انگیزه
۱-۲ کمک‌ها و نتایج اصلی
۲- کارهای مربوطه
۳- فرمولبندی مساله
۳-۱- فضای حالت
۳-۲- فضای عمل
۳-۳- گذرها
۳-۴- تابع هدف
۳-۵- معادله بهینگی
۴- راه‌حل‌های تقریبی و تضمین عملکرد
۴-۱- کران بالا
۴-۲- توابع پایه
۴-۳- کران پایین
۵- مطالعه موردی: شهر مکلنبورگ، کارولینای شمالی
۵-۱- انتخاب معیار ایستا
۵-۲- خط‌مشی‌های معیار پویا
۵-۳- نتایج و بینش‌های مدیریتی
۶- نتیجه‌گیری

چکیده

در این مطالعه، چارچوب بهینه‌سازی انعطاف‌پذیری را برای اعزام و جابجایی بلادرنگ آمبولانس توسعه می‌دهیم. علاوه‌بر استقرار مجدد آمبولانس، یک استراتژی کلی اعزام و جابجایی را در نظر می‌گیریم که تصمیم گیرنده با استفاده از آن دارای گزینه‌های زیر است: ۱) انتخاب هر گونه آمبولانس قابل دسترس برای تماس یا صف‌بندی تماس؛ و ۲) ارسال یک آمبولانس بیکار برای پوشش محل آمبولانس که برای یک تماس اعزام شده است. مساله را به عنوان یک برنامه پویای تصادفی فرمولبندی می‌کنیم و از آنجایی که فضای حالت نامحدود است، چارچوب برنامه‌نویسی پویای مناسبی (ADP) را برای تولید راه‌حل‌های با کیفیت بالا توسعه می‌دهیم. کیفیت راه‌حل‌های خود را با توسعه کران پایینی روی زمان مورد انتظار واکنش و محاسبه کران پایینی روی کسر مورد انتظار تماس‌های دیرهنگام هر خط‌مشی جابجایی مورد ارزیابی قرار می‌دهیم.

عملکرد خط‌مشی‌های خود و معیارهای قابل دسترس روی سیستم خدمات پزشکی اوراژانسی در شهرستان ملکلنبورگ در کارولینای شمالی را آزمایش می‌کنیم. نتایج نشان می‌دهند که خط‌مشی‌های ما تقریبا بهینه هستند و دارای عملکرد به طور قابل توجه بهتری نسبت به معیارهای موجود هستند. به ویژه، خط‌مشی ADP ما زمان مورد انتظار واکنش و کسر تماس‌های دیرهنگام با اولویت بالا را به ترتیب ۱۲ و ۶/۳۰ درصد در طول بهترین معیارهای ایستای قابل دسترس در مطالعه موردی، کاهش می‌دهد. علاوه‌براین، نتایج، بینش‌هایی را در زمینه نقش هر استراتژی اعزام، استقرار مجدد و جابجایی فراهم می‌سازند.

Abstract

In this study, we develop a flexible optimization framework for real-time ambulance dispatching and relocation. In addition to ambulance redeployment, we consider a general dispatching and relocation strategy by which the decision maker has the option to (i) select any available ambulance to dispatch to a call or to queue the call and (ii) send an idle ambulance to cover the location of an ambulance just dispatched to a call. We formulate the problem as a stochastic dynamic program, and, because the state space is unbounded, an approximate dynamic programming (ADP) framework is developed to generate high-quality solutions.

We assess the quality of our solutions by developing a lower bound on the expected response time and computing a lower bound on the expected fraction of late calls of any relocation policy. We test the performance of our policies and available benchmarks on an emergency medical services system in Mecklenburg County, North Carolina. The results show that our policies are near optimal and significantly outperform available benchmarks. In particular, our ADP policy reduces the expected response time and fraction of high-priority late calls by 12% and 30.6%, respectively, over the best available static benchmarks in the case study. Moreover, the results provide insights on the contribution of each dispatching, redeployment, and reallocation strategy

نمونه ترجمه مقاله:

1. پیشگفتار

1.1. انگیزه

خدمات اورژانس پزشکی[1] (EMS)، مراقبت‌های پزشکی خاص خارج از بیمارستان را فراهم می‌کنند و بیمار یا شخص آسیب دیده را برای مراقبت‌های قطعی به بیمارستان منتقل می‌کنند. عملکرد فراهم کنندگان EMS معمولا بر اساس زمان واکنش آن‌ها (انجمن ملی مقامات دولتی EMS، 2009)، یعنی زمانی که طول می‌کشد آمبولانس پس از دریافت تماس به صحنه برسد، ارزیابی می‌شود، همانطور که کاهش زمان واکنش، فاکتوری ضروری در کاهش نرخ مرگ و میر بیمار است (وایلد، 2013).[2] به ویژه، هدف برای میزان تماس‌هایی که زمان واکنش‌های آن‌ها که کمتر از آستانه است معیار معمولی برای برای عملکرد است. به عنوان مثال، انجمن ملی محافظت از آتش‌سوزی[3] آمریکا به دنبال رسیدن به این هدف است که 90 درصد تماس‌های اورژانسی پزشکی ظرف چهار دقیقه توسط اولین پاسخ دهنده مورد رسیدگی قرار گیرند و به دنبال آن، پیشرفتی در پاسخ حمایت از زندگی افراد ظرف 8 دقیقه حاصل شود (NFPA، 2010). همچنین، در آمریکای شمالی، یک هدف رایج، رسیدگی به 90 درصد تماس‌‌های اورژانسی شهری ظرف 9 دقیقه پاسخ است (فیتچ، 2005).[4]

فاکتورهایی از قبیل افزایش تماس‌های غیر اضطراری، که (طبق قانون) مستلزم این هستند که یک آمبولانس اعزام شود، و بودجه ناکافی، فشار روی فراهم کنندگان EMS برای «انجام خدمات بیشتر با امکانات کمتر»، یا در بهترین حالت، استفاده از سطح یکسانی از منابع برای دستیابی به اهداف زمان واکنش تنظیم شده توسط شهرداری‌ها یا قراردادها را افزایش داده‌اند (وارد، 2014).[5] این امر، فراهم کنندگان EMS را تحریک به مدیریت بهتر آمبولانس‌های خود با استفاده از خط‌مشی‌های پیچیده‌تر اعزام یا مکانیابی کرده است. مطالعات محیط‌های واقع‌بینانه نشان می‌دهند که عملکرد خط‌مشی‌های ایستا، یعنی، خط‌مشی‌هایی که نزدیک‌ترین آمبولانس را ارسال می‌کنند و از قبل محلی را به هر آمبولانس تخصیص می‌دهند، می‌تواند کاملا ضعیف باشد (مکسول و همکاران، 2010). به تازگی، قابلیت دسترسی اطلاعات بلادرنگ به اعزام کنندگان از طریق سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی و مقرون به صرفگی قدرت کامپیوتری، استفاده از مدیریت بلادرنگ آمبولانس، که پلت فرمی را برای توانمندسازی فراهم کنندگان EMS برای ملاحظه استراتژی‌های عملیاتی پیچیده‌تر به منظور بهبود عملکرد خط‌مشی‌های استقرار آمبولانس فراهم می‌سازد، را تسهیل کرده است.

[1] Emergency medical services

[2] Wilde 2013

[3] National Fire Protection Association

[4] Fitch 2005

[5] Ward 2014