Abstract

Educational media can positively impact young children; however, few studies have been conducted in developing countries. Researchers investigated the impact of an animated educational series, where participants were randomized to see Akili and Me versus other popular programs. In interviews with children, researchers assessed measures before and after four weeks of exposure. From Morogoro, Tanzania, 568 children (mean age – 4.8 years) participated. Controlling for the child’s sex, age, and baseline skills in the assessed follow up outcome, exposure to Akili and Me significantly improved drawing skills, shape knowledge, number recognition, counting, and English skills. Young and vulnerable children can benefit from a locally-produced educational program. Media interventions should be encouraged as they effectively and efficiently alter school readiness.

نمونه ترجمه مقاله:

1- مقدمه

کودکان پیش دبستانی و دبستانی نیازمند سواد بنیادی،شمار فهمی، و مهارت های شناختی برای دستیابی به فرصت های آموزشی و اقتصادی هستند(Ball, Paris, & Govinda, 2014). علاوه بر این، آموزش با بسیاری از نتایج سلامتی مرتبط است، به خصوص برای نسل بعد، با افزایش آموزش مادران به طور قابل توجهی مرگ و میر کودکان کاهش یافته و نتایج سلامتی بهبود می یابد(Gakidou, Cowling, Lozano, & Murray, 2010). در حالیکه پیشرفت های بزرگی در زمینه عدالت و آموزش در دهه اخیر رخ داده است، بسیاری از تانزانیایی ها دارای بنیاد قوی لازم برای موفقیت بعدی می باشند.  اگرچه تانزانیا، به اهداف هزار ساله در آموزش ابتدایی جهانی دست یافته است (TMEVT, 2014) ، کیفیت آموزش نیمی از کودکان بین 10 تا 16 ساله به شدت در سطح پایینی قرار دارد، چون قادر به گذراندن سواد پایه نبوده و از اینرو آزمون های شمارفهمی برای کودکان 8 ساله تنظیم شده اند(Uwezo, 2013).

چندین دلیل برای عدم پیشرفت کودکان تانزانیا در مقاطع ابتدایی و راهنمایی وجود دارد. در ابتدا، فقدان یک پایگاه آموزشی برای رشد کودکان می باشد. تنها 42.4 درصد کودکان تانزانیا آموزش پیش دبستانی را گذرانده اند(ACEI, 2016). در حالیکه در سالهای اخیر دختران و پسران مجبور به گذران دوره ی پیش دبستانی بوده اند، در اینجا اختلاف زیادی از نظر جغرافیایی(روستا یا شهر) و ثروت وجود دارد. کودکان  شهری بیشتر از کودکان روستایی در آموزش های پیش از دبستان حضور دارند،  84 درصد از  کودکان پیش دبستانی(5 تا 6 ساله) که خارج از مدرسه بودند، در روستا زندگی می کردند. از کودکانی که در مدرسه حضور داشتند،62 درصد از خانواده های ثروتمند و خیلی ثروتمند و 23 درصد از خانواده های فقیر و خیلی فقیر بودند(Uwezo, 2016). حتی کودکانی که در مدرسه پیش دبستانی حضور داشتند با چالش هایی برای بدست آوردن پایه محکم آموزشی روبرو بودند. Cosmas (2010) توضیح داد که آموزش پیش از دبستان در تانزانیا به دلیل فقدان وسایل آموزشی، مانند کمبود میز و صندلی و میز تحریر، نام نویسی بسیار زیاد کودکان و نداشتن معلمان آموزش پیش دبستانی، کافی نیست.

 مسیر پیشرفت کودک در تمام جوامع مشابه است، با این حال، در کشورها و جوامعی که امکانات محدود است نقطه عطفی وجود دارد، اما می تواند با کمی تاخیر همراه باشد(WHO, 2007). با وجودفقر، سوء تغذیه و زیربناهای ضعیف، کودکان پیش دبستانی تانزانیایی معمولی مشتاق به یادگیری هستند (TMEVT، 2014). شناخت جهان اطراف، بازی و فعالیتهای مربوط به فراغت آنها، در سنین 3 تا 6 سالگی به بحرانی تبدیل شده است. در اوایل دوره کودکی، با دستیابی کودک به واژگان همیشه افزایشی، مهارتهای زبان ادراک و درک آنها توسعه می یابد. در 5 سالگی، کودک با سواد آشنا می شود و در می یابد که دنیای اطراف آنها از حروف پر شده است، برخی از کودکان می توانند کلمات مشابه را در متن بیابند و اکثرا علاقمند به دستیابی به مهارتهای خواندن می باشند(Zhao, Zhao, Weng, & Li, 2014). یک مهارت  بحرانی و آموختنی در این سن، شناسایی و استفاده از زبان برای بیان احساسات می باشد، مهم است که کودکان خردسال در هنگام داشتن احساساتی مانند خوشحالی، ترس، ناراحتی و  عصبانیت  قادر به استفاده از کلمات مناسب برای بیان باشند(Denham & Couchoud, 1990).