پرسشنامه جهت گیری دینی (آلپورت و رأس ،1950)
پرسشنامه جهت گیری دینی : آلپورت و رأس در سال ۱۹۵۰ این مقیاس را برای سنجش جهت گیری دینی درونی و بیرونی تهیه کردند. این آزمون در سال ۱۳۷۸ ترجمه و هنجاریابی شده است و شامل ۲۱ عبارت و دو مولفه است.
جهت گیری مذهبی عبارت است از اعتقاد به قوای لاهوتی و ماوراء الطبیعه و رعایت یک سلسله قواعد اخلاقی در زمینه ارتباط با خود، سایر بندگان و خدا و انجام مناسک عبادی در جهت تقریب خالق و جلب رضایت او به منظور تعالی روح.
منظور از جهت گیری درونی بعد اعتقادی یا باور دینی است که خود مشتمل بر ایده ها و نگرش هایی که انتظار می رود پیرامون یک آیین به آن اعتقاد دارند مثل اعتقاد به خدا، دوزخ و بهشت و جهنم
منظور از جهت گیری برونی بعد مناسکی یا اعمال و رفتارهای دینی است .همان اعمالی که پیروان یک آیین آن را به جا می آورند .مانند نماز ، روزه ، حج رفتن در مذهب اسلام .
پایایی و روایی
پرسشنامه استاندارد در مطالعات اولیه ای که بر این مبنا صورت گرفت، مشاهده گردید که همبستگی جهت گیری بیرونی با درونی ۲۱/0 است (حسینی نسب، ۱۳۸۸). این آزمون در سال ۱۳۸۷ ترجمه و هنجاریابی شده است. همسانی درونی آن با استفاده از ضریب آلفای کرنباخ ۷۱/0 و پایایی باز آزمایی آن ۷۴/0 به دست آمده استر (مختاری، ۱۳۷۹). در این مقیاس ۲۱ سؤالی عبارت ۱ تا ۱۲ برای سنجش جهت گیری بیرونی مذهب و عبارای 13 تا 21 جهت گیری درونی مذهب را می سنجد و بر اساس لیکرت نمره گذاری می شود.
منبع
حسینی نسب،داوود؛ هاشمی، تورج، فتوحی بناب، سکینه.(1388). بررسی رابطه بین جهت گیری مذهبی و سازگاری زناشویی. فصلنامه علمی-پژوهشی روانشناسی دانشگاه تبریز. 14. 62-49.
جان بزرگی، مسعود. بررسی اثربخشی روان درمانگری با و بدون جهت گیری مذهبی اسلامی بر اضطراب و تنیدگی. مجله روانشناسی، 1377 ؛ سال دوم، شماره 8.
مختاري، عباس (1379). بررسي رابطة بين جهتگيري مذهبي (دروني – بروني) و ميزان تنيدگي، پايان نامة كارشناسي ارشد، تهران، دانشگاه تربيت مدرس
Allport G. Behavioral science: religion and mental health. Journal of Religion and Health 1963;2:187-92
Allport G, editor. The person in psychology. Boston, Beacon Press, 1968.
Allport, G.W., & Ross J.M. (1967). Personal Religious Orientation Prejudic, Journal of Personality and Social Psychology, Vol. 5. 432- 443
محصولات مرتبط
